Osmanli bir anneanneden, Karamanli bir damada… Belgesel mi dersiniz, ani mi derseniz adini ne koyarsaniz koyun. Bugün size bir kitaptan bahsedecegim. Yazari bizim köyden Karaman’dan.
Bu benim buldugum bir yazi basligi degil. Degerli hemserimiz SayinMualla Mezhepoglu Hanimefendinin kitabinin adi.
Mualla Hanim’i sahsen tanimiyordum, sadece vakif insaatinin bitiminin sonlarina dogru hem kendisinin hem de bir arkadasinin yaptigi büyük bagis ile biliyordum. Bir gün bana telefon etti, kendisini tanitti, konustuk ve konusmamizda bir kitap yazdigindan bahsetti. Sag olsun Mualla Hanim bir kitabini imzalayarak bana yollamakla beni çok onurlandirdi. Ilk gece kitabi genel bir taradim. Resimler çok heyecanlandirdi beni. Kitabin arka kapaginda yazanlar:
“ 1930’da Istanbul Darülfünunu’nda deniz hukuku dersine beklenmedik bir ziyaretçi girer. Cumhurbaskani Gazi Mustafa Kemal ön siradaki ögrencilerin arasina oturarak dersi dinler. Bu kitap, bu ani ölümsüzlestiren fotografta Atatürk’ün hemen solunda görülen iki kisinin hikâyesine dair. Bu Besiktas’li genç kiz, Karamanli sinif arkadasi ile evlenerek ömürlerini beraber geçirecektir. Son Osmanli döneminden baslayarak anilar, eski adetler, gündelik hayat öyküleri, fotograflar, belgeler ve esyalar esliginde bir Cumhuriyet ailesinin hikâyesini okumak için “
Iste bu kitap Mualla Hanim’in anne-babasi Meliha ve Riza Mezhepoglu’nun hikâyesi. Ama tabii bir de Saray Muallimi anneanne var. Aslinda sanki basrol onun. Baba Riza Mezheoglu Karaman’in taninmis ailelerinden Mezheogullarindan. Büyükbaba Abdurrahman – babaanne Mavise Hanim. Büyükbaba çiftçi ve tüccar. Geleneklerine bagli bir Karaman Ailesi. Ev tam Günes Okulu’nun karsisinda. Büyükbaba Abdurrahman o dönemde Mekke’nin temizliginin yapilmasini finanse ediyor. O nedenle padisahtan takdirnameler ve beratlari var.
Mualla Hanim çocuklugunun yaz tatillerindeki düzenli kara trenle Karaman’a gidislerini, çift tarafi agaçli Istasyon Caddesini ve sabahlari yenilen kiymali mayali ekmek sikmasinin tadini hiç unutmuyor. O tadi baska bir yerde de bulamiyor. Evde hala Arap Asi çorbasi pisiyor. Tüm yasami hemen hemen Istanbul’da geçmis biri için bir de bakiyorsunuz ki Mualla Hanim tam Karamanli ayni zamanda. Hiç unutmamis Karaman’i ve hep yasamis, yasatmis. Vakfimiza yaptigi maddi katki ile de bizler onun adini yasatmaya çalisacagiz.
Bu kitap Karaman’i da yasatmanin bir öyküsü aslinda. O gece hemen okumaya basladim.
Kitap büyük boy, yazilar oldukça küçük ama o gece neredeyse 60 sayfa okudum. Inanilmaz sürükleyici. Kimi yerde gözlerim doldu, kimi yerde güldüm. Ama adeta kitabi yasadim. Sanki ben de Besiktas’ta o evdeydim.
Sizlere kitabin içeriginden daha fazla bahsederek heyecaninizi kaybetmenizi istemem. Sadece size “ mutlaka okumalisiniz” derim. Kitapliginizda olmasi gerek derim. Seveceksiniz derim. O anlari yasayacaksiniz derim.
Aslinda uzun zamandir Karamanin Sesi Gazetesi’nde yazmadigimi da bu vesile ile fark ettim. Bana bahsettiginiz bu köse sayesinde çok sevdigim bu kitabi da tanitma firsati buldum. Tesekkürler KARAMANIN SESI Ailesi.
Osmanli’nin son dönemlerini mi yasamak istersiniz?
Cumhuriyet’in ilk dönemlerini mi?
Besiktas mi? Bebek mi?
Yoksa kara tren ile Karaman yolculugu mu?
Hepsi baska güzel. Benden bu kadar. Artik alip okumasi sizden.
Kitabin Adi: “Dün Takvimde Biter”
Yazari: Mualla Mezhepoglu
Yayin Evi: Kitap Is Bankasi Kültür Yayinlari
Okuyun. Yorumlarinizi beklerim. Dilerim Karaman’dan daha nice böyle güzel aile anilari çikar, nice kitaplar yazilir. Kültürümüzü yasatiriz.
Her zamanki gibi sevgiyle kalin diyorum. Yüreginizden sevgi, çevrenizden sevdikleriniz eksilmesin.