Gazetede, dergide, televizyonda adi hiç geçmedi.
Hayattayken kimse emeklerinden dolayi tesekkür etmedi.
O bir ögretmendi.
Ne kadarda içten ve samimiydi.
Ögrencilerine bir harf ögretmenin derdindeydi.
O bir egitim neferiydi.
Onun çigligini kimse duymadi.
Yasadigini kimse bilmedi.
Keyfinden degildi; “Ben bir köy ögretmeniyim” demesi.
O bir köy ögretmeni, egitim emekçisiydi.
Sasali ölüm törenleri degil, yüreklerde yasayacak bir egitim emekçisi olmak, onun en büyük arzusuydu ki, genç yasta aramizdan sessizce ayrildi.
15 Kasim 2011 tarihinde aramizdan ayrilan Dursun ALTINDAL ögretmenimizi saygiyla aniyor, ailesine sabir diliyor, tüm egitimcilerin basi sag olsun diyorum.
Onun anisina “Dünyanin Bütün Çiçekleri” siirini paylasmak istiyorum.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇIÇEKLERI
Dünyanin bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Ögrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmis çigdemlere benzer
Bütün köy çocuklarini getirin buraya,
Son bir ders verecegim onlara,
Son sarkimi söyleyecegim,
Getirin getirin...ve sonra ölecegim.
Dünyanin bütün çiçeklerini diyorum,
Kir ve dag çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnizlikta açarlar, kimse bilmez onlari,
Genis ovalarda kaybolur kokulari...
Yurdumun sevgili ve adsiz çiçekleri,
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Topragi nasil örterseniz öylece örtün beni