İnsan doğup büyümediği, tozunu yutmadığı, yaşamadığı komşu bir şehri neden sever? Belki de sır Mevla’nın kişinin hamuruna doğuştan koyduğu mayada. Sevmenin, sırf biz fakirlerin gayretine bırakılmamasında hikmet aramak gerekir. Çünkü gerçek insan bencil, haset, ham, hadsiz ve kifayetsizdir.

2004 yılı Küçük İstanbul (Ereğli) İzlenimlerim yazımda: Birkaç yılda bir türlü vesilelerle gidip geldiğim şirin komşumuzun güzelliklerini artık iyiden kanıksamıştım. Çocukluğumdan beri bildiğim bilip sevdiğim Bolkar’ların eteğindeki kıskandığım bu güzel beni hiç aldatmamıştı, demiştim.

Yıl 1957… Akraba ve yakınlarımıza ailecek gidilen devirlerdi. Kara trenle, cümbür cemaat ablam Nuran, kardeşim Necla ve ben Ereğli’deki Mustafa Özbay dayımıza annemle gezmeye gitmişiz. Birkaç gün sonra ise Fatmet yengemiz bizi İvriz’e pikniğe götürmüş. Bu hazin hikâyeyi bir şiirimde: hayal meyal hatırlıyorum/Biz çocuklar/hopluyor zıplıyorduk belki/Hava hiç yağacak gibi değildi/Zaten Temmuzun 14’üydü/Ama/Uzak Tuğba Ormanı derin çağrısını yapmıştı/Annemin boncuk gözlü Necla’sına./Birden öyle bir deli rüzgâr çıktı ki/Başımızın üstünde/Kara bulutlar hışımla öyle bir döndü ki/Gökyüzü delinmedi/Sanki/Olduğu gibi yere indi/Herkes oraya buraya kaçıştı/Her şey birbirine karıştı/Zaten ne olduysa biranda olmuştu… diye yazacaktım.

Ereğli’yi, annemin sele kapılan boncuk gözlü Necla’sının ruhu burada olduğu için seviyorum olamaz mı?

Sinemanın Anadolu şehirlerine girmeye başladığı 60’lı yıllarda Sümerbank Tesisleri bünyesindeki Sümer Sineması’na gittiğimizi hatırlıyorum. Annemizin elinden tutup Zekiye Kıral halamıza, Aşçı Hayrullah Kıral amcalara götürdüğü mutlu mesut bahtiyar zamanlardı. Gamın kederin bilinmediği demlerdi. Evler bahçelerde her renkten güllerle kuşatılmıştı. Büyüklerimizin konuşmalarında sık sık bir Gülbahçe sözü geçerdi. Çocuk aklımla buranın Ereğli cennetinde itibarlı bir köşe olduğunu anlardım görmeden.

Mustafa dayımızın bahçesi… Fethi Kıral amcamızın dükkânı… Karaman Erkek Sanat Okulu takımımız ile Ereğli Erkek Sanat Okulu arasındaki futbol maçımız… Ereğli Şehir Stadunda Ereğlispor’un 3. lig maçına gidişim… Son yıllarda ise sırf Ereğli’nin havasını solumak için günü birlik ziyaretlerim…

Ereğli’yi, biriktirdiğim küçük küçük anılarım olduğu gibi seviyorum olamaz mı?

(İkinci bölüm yarın)