Bu sonuç, sag partiler olarak belirtilen partiler, toplam oylarin üçte ikisini; sol partiler olarak belirtilen partilerde geri kalan ne varsa onu alirlar. Yani genel seçimlerde sag partiler gerekli oylari alirlar, gerisi ise teferruattir.
12 Haziran 2011 Genel Seçimleri’nde de yine ayni sonuç alindi. AKP: %50, MHP: %13, toplam: %63. Geri kalan yine teferruat, yine sag bir parti iktidarda. Hem de üst üste üçüncü kez. Bu sonucu, AKP’nin degil; sagin bir basarisi olarak görüyorum. “Eski hamam eski tas” yani degisen hiçbir sey yok.
1977 yilinda sag partiler ilk kez %60’in altinda bir oy aldilar. Bunun nedeni de tamamen olmasa da dis etkenlerdir. 1960’li yillarda Avrupa’da esen sol rüzgârlarin Türkiye’yi biraz serinletmis olmasi; ABD Baskani Johnson’un Ismet Inönü’ye gönderdigi mektup, ABD’nin, Türkiye’de afyon ekimini yasaklamak istemesi karsisinda, Bülent Ecevit’in dik durusu ve 1974 Kibris Baris Harekâti oldugunu söyleyebilirim.
1977 yilinda sag partilerin oy orani %58; CHP’nin ise %42 idi.
12 Haziran Genel Seçimleri’nde CHP, üzerindeki ölü topragini sanki biraz atar gibi oldu. Yillarca kendi sahasinda top çevirip durdu. Türkiye olarak yaptigimiz milli maçlar sonrasinda: yenildik ama ezilmedik; berabere kaldik, bu da basaridir, yaklasimlarini yapardik.
Simdi CHP, topu kendi sahasindan orta sahaya kadar getirdi. CHP’de bir toparlanma oldu, bir ivme kazandi, kendine güveni geldi. Umarim önümüzdeki yillarda topu rakip sahada oynamaya baslarda, pozisyon bulursa gol da atar!
BDP’ de bir bölge partisi olma; bir etnik kimlik pesinde kosturan ve bir etnik kesimin partisi görünümünden siyrilip, Türkiye partisi olma gibi bir siyaset degisimini sezinler gibiyim.
Ezilmis, sömürülmüs, horlanmis, dislanmis, itelenmis, baski altina alinmis, hakaretlere ugramis ülkemizde ve dünyada yasayan tüm bireylerin insanca bir yasama kavusmalari en temel haklaridir diyorum.
II. inci Dünya Savasi öncesinde sadece ABD ve Ingiltere’de uygulanmakta olan kapitalizm, süreç içersinde, ahtapotun kollari gibi bütün dünyayi sararak, küresellesti. Küresellesen kapitalizmin sömürü agindan kurtulus ya da en az yarayla kurtulmak için mücadelesinin müsterek oldugunu düsünüyorum. Kendi iç çekismelerimizle yipranip zayiflayacagimiza; kapitalizme karsi bütünlük içinde verecegimiz mücadelede, I. Inci Dünya Savasi sonrasindaki gibi, sonuç alacagimiza inaniyorum.
AKP, seçimden hemen sonra yeni bir anayasa yapimi için muhalefet partilerine çagrida bulundu. Ben, yeni bir anayasanin yapilacagi inancinda degilim. Kimlerin mevcut durumdan çikarlari varsa, bu kesimler, çikarlarini korumak için ayak direteceklerdir.
Evet, eski hamam eski tas, dedim. Sag partilerin üstünlügü sürüyor, siyasi statüko sürüyor. Bati, Soguk Savas baslangicinda toplumumuz için böyle bir siyasi kalip öngörmüstü. Soguk Savas sona erdi ama öngörülen siyasi kalip, siyasi statüko sürüyor.
Aliskanlik yaratmis olabilir. Aliskanliklardan da kopmak son derece zor, bakalim bu aliskanlik ne kadar daha sürecek?
Kemal UYSALER
14.06.2011-IZMIR- KARABURUN
