Ülkemizin çesitli illerinde ve okullarinda 30 yila yakin Beden Egitimi ögretmenligi yapmis ancak spor salonu olan bir okulda görev yapma lüksüne erisemeden emekli olmus bir Beden Egitimi ögretmeni olarak asagidaki tespitleri yapma geregi duydum.
1-Ülkemizde faal lisansli sporcu sayisinin genel nüfusa oraninin oldukça düsük olmasi.
2-Spor tesis ve spor alanlarinin yetersizligi ve kalitesizligi.
3-Okullarimizda “Beden Egitimi”,”Hareket Kültürü”,Olimpizm ve Spor Kültürü” derslerinin yeterince anlasilamamis olmasi ve ögrencilerin bütünsel gelisimleri yerine tek düze gelisimlerinin ön plana çikarilmasi.
4-Toplumun çogunlugunun spora kültür ve yasam tarzi olusturma yerine, para ve mutlak kazanma olarak bakmasi.
5-Sürekli genç nüfus potansiyeli ile övünülmesi ama genç nüfus için uzun dönemli, nitelikli plan ve projelerin üretilmemesi.
6-Okul sporlarinin eksikligi, yetersizligi ve kalitesizligi.
7-Yerel Yönetimlerin spora ve spor kültürünü angarya görmesi, nitelikli tesis ve elemana sahip olmamalari.
8-Güçlü Kurulus ve Sirketlerin Olimpik Sporu yeterince desteklememeleri.(Bununla ilgili, güçlü kurulus ve sirketlerin Spor Branslarini paylasip sporcu, antrenör ve bilimsel destek ekibini desteklemeleri önemli bir farklilik yaratabilir. Böyle Sirketlerimizin Yerelde yapacaklari çalismalarla amatör spora yapacaklari katkilar olimpik sporu kesinlikle canlandirir.)
9-Altyapidaki spor egitiminin yetersizligi ve buralarda agirlikli olarak niteliksiz antrenörlerin görev yapmasi.(Oysa en iyi antrenörlerin alt yapida görev yapmasi gerekir.)
10-Yasam boyu hareket ve spor kültürünün eksikligi ve bunun gereksiz bir etkinlik olarak görülmesi.
11-Spor branslari ile ilgili bilimsel yetenek seçimlerinin dogru zamanda yapilmamasi. Bu konu ile ilgili bilimsel çalismalarda eksiklik.
12-Akademik çevrelerin ve spor bilimleri ile ilgili kuruluslarin hazirlik çalismalarina yeterince dahil edilmemeleri.
13-Doping, sike ve rahatsiz edici söylemde bulunan sporculara yeterince yaptirim uygulanmamasi.
14-Olimpik Spor Ruhunun eksikligi ve olimpik branslarda istikrarli sekilde sporcu yetismemesi.
15-Ülkemizde sanat, kültür ve müzik egitiminin gereken seviyede olmamasi. Evrensel-tarihsel sanat müzik ve kültür yapitlarina olan ilgisizlik.
16-Nitelikli demokratik davranis söylemleri ve uygulamalarinda eksiklik.
17-Uluslararasi yarismalara giden sporcu. Yönetici ve antrenörlerin uluslararasi diplomasi, yabanci dil, tarih ve kültür konularinda eksik bilgiye sahip olmalari.
18-Istanbul’un tanitim filminin Olimpik Kültür ve Spor Kültürü agirlikli degilde fazlaca turizm agirlikli olmasi.
19-Olimpiyat kültürünün nitelikli egitim ve zenginler sayesinde yayginlasacaginin istenilen düzeyde fark edilememesi.
20-Türk sporunu yönetme ve sporun egitimi konusunda yeterli ve kaliteli insanlarin olmamasi.
Ülkemizdeki siyasal dilin yumusamasi ayristirici degil birlestirici, özgürlükçü, demokrasi içerikli ve öncelikle ülke barisina daha sonra dünya barisina katki sunucu olmasi gerekir. Kazanilacak bu tür organizasyonlarin kesinlikle siyasi bir ranta dönüstürülmemesi de bir o kadar önemli.
Kamuoyu ile kisacasi bütünsel olarak ”BIZ HALKI BIR ARADA BARIS IÇINDE YASAYAN GÜZEL BIR ÜLKEYIZ” cümlesini içtenlikle, samimiyetle söyleyemedigimiz ve bunu pratikte gerçeklestiremedigimiz için kazanamadik!
Son günlerde medyada yer alan “kina ve tokat” söylemlerini gereksiz ve yersiz buluyorum.2024 ya da 2028 için umutlu olmamak için bir neden yoktur. Nedenler var ise bunlari ortadan kaldirip olumsuzu olumluya çevirecek potansiyele de yeterince sahip oldugumuzu düsünüyorum. Yeter ki dogru insanlarla dogru adimlar atilsin.
