Tabi bahçe bedeli mukabili istimlâk edilir. Dedem çok geçmez bir yil sonra vefat eder. Bahçenin güney-dogu cephesinde 1941 yilinda büyük bir bölümü yanan, içinden su kanali geçen iki katli heybetli bir ev-depo-ahir yapi vardi. Yine güney cephesinde Atike halamin evi vardi. Tandirda, külle çali süpürgeyle karistira karistira leblebi gibi yumusak nohut kavururdu. Simdi olmayan bahçe yerine gitsem, koca ceviz agacinin, çekirdegi tatli kayisi agacinin, mayhos elma agacinin yerini santim sasirmadan iste suradaydi diye gösterebilirim. Kovuklarina sigara sakladigimiz bahçe duvarinin nereden baslayip nerede bittigini, nerede verev yapip egrildigini ezbere gözü kapali bilirim. Bahçenin, Istiklal Ilkokuluna bakan yarim futbol sahasi büyüklügünde dogu ucu bir metre kadar çukurdu. Yerel tarihçimiz Ahmet Talat Duru amcamizin söyledigine göre, suyun göllendigi bu bölüm Misirli’nin Gölü olarak bilinir, kis aylarinda avcilara ördek, kaz av alani olurmus. Iste bunu da ben bilmiyordum. Öyle ya her seyi de bilemem ki.
Günümüzde Külhan Mahallesi, Kâzimkarabekir caddesi, eskiden Konya Yolu-caddesi idi. Sehrin en genis, en uzun caddesiydi. Eski garajdan sehir disina gidecek otobüsler Kavakli yoldan geçip, Leblebicinin degirmeni önüne gelip de ta Pancar kavsagi olarak bilinen Piri Reis Meydanindan görününce, terminalden binecek yolcu ve ugurlayicilari, bir kucaklasmaya, helallesmeye baslarlardi ki, yürek dayanmazdi. Kimi kendini alamaz, otobüse çikar bir kere daha kucaklasirdi. Öyle tabi, yil 1965–1970 kimi Istanbul’a, kimi Almanya’ya çalismaya gidiyordu. Günümüzdeki gibi virt zirt oraya buraya gezmeye gidilmiyordu. Kim bilir bir daha kaç yil sonra görüsebileceklerdi.
Sen ne hasretler çektin be Karaman.
1980’lere kadar, daha çok Odun Pazari ile Semerciler Sokagindan esekli dag köylüleri gelir geçerdi. Esekler, kesme paket tas yollarin üzerine sik sik kati-sivi kalinti birakmayi hiç ihmal etmezler, insanlar ise bu görüntülere alisik oldugundan çok da yadirgamazdi. Sehrin bir kisim yerlisi, daha çok dag köylülerinin giyecekleri yamadan görülmezdi. Günümüzde ise, gençler giydikleri seylerin orasini burasini yirtip-yirttirip giyinmeyi ise bir zevk kabul ediyor. Eskiden insanlarin paçasini tutup yirtsan, garibim simdi ben ne giyecegim diye bir hafta aglardi.
Sen ne günler yasamissin be Karaman.