KARFOT, Karaman Sokaklarini Fotografladi

Ilimizde faaliyetlerini sürdüren Karaman Fotograf Sanati Dernegi’nin fotograf etkinlikleri devam ediyor. Dernek üyeleri bu kez ilimizde bulunan mahalleleri tek tek gezerek tarihi sokaklari resimlediler.

KARFOT, Karaman Sokaklarini Fotografladi

Konuyla ilgili olarak Abdurrahman Boyaci’nin kaleme aldigi makaleyi asagida siz okuyucularimiza takdim ediyoruz.
TARTAN EVINDEN KOÇAKDEDE’YE
Bir mizrap isligi düsende dudaklara, Türkümüz vardi bizim uçusan turnalara. Ipekten kelebekler, küçücük elleriyle, Ayse yazardi kireçten duvarlara. Kim bilir belki Ali, belki Fatma-Mustafa.“Elim sende oynardi sicacik yüregimiz”; kosardi torun- torba, daracik sokaklardan coskulu bayramlara. Sevda’msi dokunuslar, çocuksu asklar… Avuçlarimizda günes, terlerken alnimiz; küçücük bir bakis, kaçamak belki biraz, söylemeye utanir kekelerdi askimiz.
Gün döner, kuslar döner, baht dönerdi. Davullar vurulur, çilingir kurulurdu. Kemanda bir garip adam. Çelimsiz, zayif; nikotin kokulu eli uzaniverende yaya, zaman durur, cümbüs vurur, kekremsi masalarda bardaklar kirilirdi. Bir yudum mola, terleyen alinlara… Beyaz bir mendil silerken teri, çene altinda kovardi yeli. Tel’in kaderi de, yanmakmis yay’a. Mahmurca gözleri dalar hayale.
-Son bir kez daha “ derdi bir masuk; son nefes üflerdi pervane dünya, yavasça dogrulur, “ Aslan Mustafa” vurulurdu.
Hasrete son verip bir düssen sokaga… Oyuncak sandigindan firlar anilar. Konusur kapilar, konusur duvar. Cumbali evin mavi camina bakinca gözler, inceden inceye kesilir sözler. Takilir kirpikler yesil göz üste, Cennet Bahçesinden bin mahmur beste. Al yanakli, sakagi benli. Yaradanagurban bak yerim seni. Sekerden çocuklar, kizlar, kizanlar.Canlar,candan biblolar….
Konak kapisindan girip tarihi eve, isik huzmesinden kugulu göle. Varlikli bir adam ve iki esi . Biri Istanbullu, digeri yerli. Halilar, minderler; çinar kokulu iç pencereler. Tavanda çiçekler, cümbüste renkler, essiz gizemler, fora yelkenler. Istanbullu esi ne çok severmis megerazalsa özlemi her seye deger, tavanda süsleme, güzel gemiler.
Yol üstü uzanip bir baska eve. Ahsap islemenin tam zirvesine. Takildim adina “Hürrem iyi de, söyle be kuzum bu Dayi niye?
KOÇAKDEDEDEN –TARTAN EVI’ne, dostlarla yasadik bu güzel düsü. Bir hafta sonu aksam dönüsü. Elde kamera, bin bir macera
Tesekkür Karaman, minnet KARFOT’A
Yine, yeniden haydi bir daha
Sevgiyle, sanatla nice yillara
 

YORUM EKLE
SIRADAKİ HABER

banner284