Bir sonraki yıl:
40 öğrencinin bulunduğu sınıf öğretmenliğini yaptığım öğrencilerimin evlerini her akşam ziyaret ederek, öğrencilerimin ailelerini ve yaşam ortamlarını yakından tanıdım. Bu ziyaretlerim, öğrencilerimi motive ettiğini gördüm.
Sonuçta bu sınıftaki öğrencilerimin başarı oranı %100 oldu. Hatta yarıya yakın öğrencim takdirname ve teşekkür name aldılar.
Bu ziyaretlerim öğrenci velileri tarafından da olumlu karşılandı. Gerek evlerini ziyarete gittiğim veliler, gerekse çarşıda, pazarda ve yolda karşılaştığım veliler, çok olumlu yaklaşımlarla teşekkür ettiler.
Okulun ön bahçesinde bir duvar yoktu. On kadar öğrencimle ceketleri çıkarıp, ellerimize kazma ve kürekleri alarak düzeltmeye başladık. Karayollarından gelen bir araç, düzeltme durumunu yeterince sağladıktan sonra Karayolları ve bazı ustaların da katkılarıyla; taş, kum gibi malzemeler tedarik ettik. Bazı esnaf da gerektiği kadar çimento temin etti. Öğrencilerle ve bazı genç vatandaşlarla bir temel kazdık ve yardım sever ustalarla birlikte bir taş duvar yaptık.
Tartışma yöntemi ile konuların işlenilmesi öğrenciler arasında bir heyecan yarattı. Öğrenciler kendilerini gösterme yarışına girdiler adeta ve okula bağlandılar. Öğrencileri okula bağlayacak ve kendilerini tanıtacak olanlarda birinin de spor olduğunu düşündüm.
Spor etkinliklerini gerçekleştirmek için: arka bahçeye, Malatya’dan getirttiğimiz basketbol potalarını ve voleybol demirlerini yine birkaç öğrencimle birlikte güle oynaya diktik.
Ortaokul öğrencilerinin kendi aralarında; lise öğrencilerinin de kendi aralarında olmak üzere sınıflar arası; masa tenisi, basketbol ve voleybol maçları için takımlar oluşturdum ve bunlar arasında ödüllü maçlar yaptırdım. Ödülleri, belediye ve kaymakamlıktan temin ettim.
Ortaokul ve lise öğrencileri arasında, üç bin ve beş bin metrelik kros yarışmaları düzenledim. Birinci, ikinci ve üçüncü gelenlere madalyalarını verdim.
Yeterli düz alan olmadığı için futbol oynamayı gereği kadar gerçekleştiremedik, ancak belirlediğimiz bir yere, Karayollarının temin ettiği bir araçla belli bir alanda düzlük oluşturduktan sonra esnafın katkılarıyla kale direklerini diktik.
İlçedeki Ziraat Bankası Memurları, Askerlik Şubesindeki elemanlar, Belediyedeki çalışanlar, Kaymakamlıktaki çalışanlar ve öğretmenlerinin de yer aldığı memurlar arası maçlar yaptık.
İlçe kaymakamımızdan aldığımız bir olurla, Keban Lisesi müdürlüğü ile bağlantıya geçtim ve öğrencilerimizle Keban Lisesi öğrencileri arasında futbol ve voleybol maçları düzenledik.
İlçeden ayarladığımız bir araçla yirmi kadar öğrencilerimizle birlikte, ilçe Kaymakamımızın aracı önde olmak üzere şarkılarla türkülerle Keban’a hareket ettik.
Yaptığımız maçlardan:
Futbol maçını 6-0 kaybettik, voleybol maçını ise 3-2 kazandık.
1977 yılında da, önceki yıllardakine benzer çalışmalarımı gerçekleştirdim ve Arapgir’deki bütün doğa güzelliklerini doya doya yaşadım.
Üç yıl, heyecanla, coşkuyla, başarılarla dolu olarak çalıştığım ilk öğretmenlik yaptığım Arapgir Lisesi ve güzelliklerine doyamadığım Arapgir ve Arapgir’in saygın, dürüst ve özverili insanlarından 1977 yılının son aylarında, arkamda anılar bırakarak, ayrıldım.
Çalışkan, sevgiye ve eğitime açık, saf ve temiz öğrencilerimi çok sevdim…
Saygın, özverili, dürüst Arapgirlileri çok sevdim…
Arapgir’in; dağları, yaylaları, dereleri, ağaçları, kışın yağan karını, baharla birlikte oluşan yeşilini sevdim…
SÜRECEK