Geçtiğimiz 15 Mayıs 2020 Cuma günü Savaş MANÇO (Barış MANÇO’nun ağabeyi), 1963 yılından beri yaşadığı Belçika Liege şehrinde 79 yaşında hayata veda etti. Şu günlerde İstanbul Kanlıca aile mezarlığında defnedileceğini ulusal gazetelerden okuyoruz. Biz Karamanlıların Savaş MANÇO’nun vefatına özel ilgi duymalarını birazdan daha iyi anlamış olacağız.
Şöyle ki: 1-2 yıl kadar önce Karaman’ın Sesi Gazetesi’nde Rıza Duru kardeşimizin; “Son Karamanoğulları-Manço Kardeşler” başlıklı internet üzerinden yazışmalarına ait iki bölüm yazısı yayınlandı. Yazışmalarına dair bilgi ve açıklamalarını yazımda kısaltarak yazmaya çalışacağım.
    RIZA DURU:  Her güne başlamadan önce elektronik postalarıma bakarım. O günlerde gelen iletilerden biri de; Karaman ve Karaman kültürüne duyarlı KTSO personeli Metin BOSTAN kardeşimizdendi: Başkanım, benim ilgimi çekti, bir de siz inceler misiniz, diyordu. Ekteki bilginin başlığı ise: Karaman değil Caramany yani Karamani idi. 
    SAVAŞ MANÇO SÖZE ŞÖYLE BAŞLIYOR
    Rahmetli babamız elindeki eski yazı ile tutulmuş aile ağacından bizlere ceddimizi anlatırdı: İbrahim Bey 1424’de Karaman Beyi olmuş. 1464’de vefat ettiğinde ardında dört oğul bırakmış: İshak, Kasım, Pir Ahmet ve Osman. Oğullardan Kasım Bey Fatih Sultan Mehmet’in küçük oğlu II. Beyazit’ın kardeşi Cem Sultan’ın en yakın arkadaşı imiş. Ve onu Vatikan sürgününde yalnız bırakmamış. Cem Sultan ölünce, Kasım Bey Fransa’ya geçip silahının gücüyle yaşamını sağlamış ve soyluluğunu korumuş. Kasım Bey’in yaşamış olabileceği yerleri şahsen araştırdım ve Fransa’nın güneydoğusunda eski adı “Ker Manya” olan 150 nüfuslu bir dağ köyü buldum. Köy adını, civarındaki bir kayadan köy halkının telaffuz şekliyle Karamanya veya Karamani’den almış. Kim ne derse desin, yol yakınken bu Fransız Karamanlıları bize çok benziyorlar. 
    SAVAŞ MANÇO BELKİ DE KİMSENİN BİLMEDİĞİ BU ÖZEL BİLGİLERİ  AKTARMAYA DEVAM EDİYOR
Karaman silahşörleri (Kasım Bey ahvadı-soyu) biraz da “göçmen” olduklarından ve “Hristiyan asıllı” olmadıklarından olsa gerek; “Bey, Prens, Dük, Kont, Marki” gibi soyluluk ünvanlarını taşımış olsalar bile genelde “fakir soylu” kalmışlardır. 17. yy.’da ise Caraman Prensi zengin bir Chimay Prensesi ile evlenir. Ve bundan böyle Caraman-Chimmay Prensliği olarak günümüze kadar devam eder. Bu adı taşıyan büyük şato Belçika’nın güneyinde Fransa sınırı yakınındadır. Fakat şatoda kimse, sanki 1500 yılından önceki tarihleri ve İslam geçmişlerini saklamak istiyorlarmış veya bu onlara yasaklanmış gibi önceki tarihleri hakkında bilgi verememektedirler. 
    BEN AHMET MISIRLIOĞLU
    2006 yılında yazdığım kitabımda şöyle diyordum: Barış MANÇO’nun aramızdan ayrıldığı günlerde Barış’ın üvey babası aynen şöyle diyordu: Barış’ın dedelerini, Osmanlı Karaman’dan Yugoslavya taraflarına sürmüş. Aile andaç (hatıra-kalıt) olarak Osmanlı’nın (Os)’u, Karaman’ın (man)’ını almış ve Osmanço olarak anılmışlar. 
    SAVAŞ MANÇO SÖZLERİNİ ŞÖYLE SÜRDÜRÜYOR
    Bu arada Cumhuriyet tüm eski asalet ünvanlarını yasaklamış ve Karamançozade’nin“zade” eki gitmiş, kara sözcüğünü sevmeyen rahmetli babamız İsmail Hakkı bu eki de kaldırmış, sonuçta sadece “Manço” sözcüğünü beğenip almış. 
    (Rıza Duru’ya hitapla) İşte böyle sevgili hemşehrim. Tanışmamızın anısına 1992 yazında geldiğim ve adını “Dedelerimizin evi Karaman Kalesi” koyduğum resmi paylaşıyorum. Bilmek istediğim bir konu var aslında. Karaman Beyliği’nin bayrağı nasıldı? Yanıtlarsanız, bir örneğini veya örneklerini yazıp (varsa resimlerini) gönderebilir misiniz?
    Benimle yazıştığınız için teşekkür ederim. Sevgilerimle!
Savaş MANÇO’nun özetleyerek ve atlayarak yazdığım bu müstesna tarihi bilgi derinliğine ve nezaketine önce saygı duydum sonrasında tarihimizle gururlandım,en sonunda ise o büyük randevunun artık hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğine hüzünlendim. Neden mi? 
    RIZA DURU DÜNKÜ GÖRÜŞMEMİZDE
    Savaş MANÇO ilk fırsatta Karaman’a gelmek-görüşmek istediğini söylemişti. Ben de daha sonraki bir zamanda ise, bahsettiği Fransa’nın güneydoğusundaki o “Ker Manya”, “Karamanya”, “Karamani” ye birlikte gidip; Karamanoğlu İbrahim Bey’in mahdumu Kasım Bey’in ahvadının-atalarımızın izini sürmeyi kararlaştırmıştık. 
    Oysa bugün hikâyenin bundan sonrasını, Savaş MANÇO’nun vefatını benim gibi herkes biliyor ve okuyor. Allah rahmet eylesin.
    SON SÖZDEN BİR ÖNCEKİ SÖZ BANA DÜŞÜYOR
    Karaman, her devirde bağrından önemli şahsiyetler çıkarmıştır. Bugünkü dağınık, sahipsiz görüntümüz her ne kadar: Ordumuz çok, kimsemiz yok kıvamında olsa da, o pırıltılı kostümünden bir-iki pul dökülse de bir beylik ve medeniyet bakiyesidir. Unutmayalım. Sanki Savaş MANÇO’nun: Bayrağımız nasıldı, rengi neydi sorusuna, yüzyıllar öncesinden bir cevap gibi sanki… 
    SON SÖZ HALK ŞAİRİ AŞIK MUSLU’YA DÜŞÜYOR
    Yeşil bayrak kalelerden söküldü
    Çoluk çocuk sokaklara döküldü
    Kale yandı ahalisi sürüldü
    Gedik Paşa etme, elden say bizi
……………………………………
    Aşık Muslu yurdun yıkık görünce
Beylerinin boynu bükük görünce
    Destanını gözyaşıyla silince
    Gedik Paşa etme, elden say bizi
    Karamanoğulları’ndan Savaş MANÇO… Gönlündeki o bayrak o ruh mezarının başında her daim belki biraz hüzünlü fakat mağrur, vakar ve gururla hep dalgalanacak. Bundan emin ol.