BİR AVUÇ UMUT (Otuz Ağustos Başkomutanlık Meydan Savaşı Anısına)

Günlerden beri
Hiç dinmedi bu top sesleri
Ve sayamadım
Etrafa düşün şarapnel ve mermileri
Bu gece bitmek bilmedi
Ölü ve yaralı doldu her yanım
Ve yaralıların iniltileri hiç dinmedi
Gecenin ilk yarısında
Şu yaklaşan uçak
Bizi vuracak
Demeye kalmadı
Her yanı bir alev topu sardı
Sol yanımda kalan
Ve ilk vurulan
Karamanlı Hasandı
Karşı taraftan
Kara yağız bir delikanlı
Gelip yanımda durdu
Etrafına bakarken
Tam göğsünden vuruldu
Bu ölen
Manisalı Bekir’di
Üstünde kandan başka bir şey çıkmadı
Anlaşıldı bu ölen
Anadan doğma fakirdi
Karşı tepelerde
Cesetle dolmuş yanı başı
Durmadan
Yine de savaşıyor
Siirtli Mehmet Onbaşı
Aşağı taraflardan
Beyaz bayrak sallayarak gelenlere
İnandı Maraşlı Ökkeş
Gelenler ateş açınca
Anladılar ki
Bu gelenlerin hepsi de kalleş
Karadenizli bir komutanla
Savaşmak için
Koşar adımlarla
Birlikte gelenlerin tekmili Laz
Yorulan askerlerine
Komutan emretti
Dinlenin biraz
Bu gece her taraf
Sanki alev ve kor
Böyle giderse
Sabaha çıkmak çok zor
Yanımda kalanların hepsi kördü
Nereden geldiği bilinmeyen
Bir şarapnel parçası
Sol yanımı aldı götürdü
Güzel günleri görmek için
Sabah olur mu bilmem
Yaşamak güzeldir deyip
Biraz da inleyip
Ve uzaklardan gelen
Top seslerini de dinleyip
Durmadan aktıkça kanım
Var gücümle
Hayata tutunmak için dayandım
Üstümüze çöken bu kara bulut
Biliyorum
Sonunda dağılacak
Ve oluşacak
Yepyeni
Bir avuç umut
Hayatta kalanlar
Sabahın ilk saatlerinde
Taktılar
Süngüleri
Yakınlardan bir yerlerde
Emretti Başkomutan
Ordular ilk hedefiniz Akdeniz’dir
İleri
Bu gün Otuz Ağustos
Bu gün bitecek
Keder
Şahlandı askerler
Hiç durmadan
Mavi gözlü İzmir’e kadar
Gidecekler
YORUM EKLE

banner284