Adina onca yazi yazdim; onca siir yazdim…
Tarihini okudum, kültürünü yasadim…
Hamdim pistim elhamdülillah diyen Yunus’u andim yillarca…
Oldugun gibi görün; göründügün gibi ol diyen Mevlana’yi anlattim, dilim döndügünce…
Zaman oldu, yazin sicaginda; zaman oldu, kisin sogugunda gelip birkaç gün hasretligimi gidermeye çalistim…
Bu sehir, Türkçenin baskenti, tarih ve kültür merkezi olan güzel Karaman…
Nisan ayinin üçüncü bölümünde yine geldim Karaman’a… Bir gün kaldim…
Hava serindi; insanlarin gülüsleri, bakislari sicakti; bu nedenle hiç üsümedim.
Yillardir kader birligi yaptigimiz emekli savci Sahabettin Yavuzaslan’i gördüm… Sohbet ettik. Okul yillarimizi andik. Anilari tazeledik…
Saygin kisiligi olan ve düzgün karakterini her zaman taktir ettigim, Ahmet Ertugrul’la bulustum… Mustafa Kagnici ile tanistim…
Ögretmen arkadaslarimdan Hüseyin Dogan’la dertlestim… Mehmet ve Irfan ögretmenlerle bir araya geldim…
Akrabam ve ögrencim okul müdürü Adnan Yesildaglar ve okul arkadasim agabeyi Nejmi Yesildaglar’la bulustum…
Gazeteci yazar Ali Ünlüer ve Mustafa Koçak’la kisada olsa sohbet ettim…
Gülmesi yüzünden hiç eksilmeyen Fahri Yavuzaslan, bir bastan bir basa Karaman’i gezdirdi, mutlu oldum…
KGRT’yi ziyaret ettim. Yillardir, Karamanli hemserilerimin dogru haber almalarini ve bilgilenmelerini büyük bir özveriyle saglamaya çalisan Medeni Yavuzaslan’la çalismalariyla ilgili uzun konusmalar yaptim…
Gazete bölümünde, basini bilgisayardan kaldirmayan Sultan Hanimla konustum… Yarin için çikacak olan gazete için ari gibi çalisan gençleri gururla izledim…
Radyo bölümündeki görevliye sadece selem verebildim…
TV bölümünde, spiker ve kameramanin çalismalarini dinledim, çalisma ortamlarina hayranlik duydum…
Bir güne ancak bu kadarini sigdirabildim. Yeter mi, hasret bir güne sigarak biter mi?