Günes, ben varim dercesine; yalniz, özgür, sicak ve yükseklerdedir. Toprak isinir.

Haci baba Dagi ve Karadag’daki karlar erir, toprak, doya doya sulari emerek suya olan hasretini giderir. Topragin emdigi sular buharlasir ve olusan buharlar, beyaz bulutlara dogru yükselmekte iken, Karaman Kalesi’ndeki bayrak, baharla birlikte, bir baska özgürce dalgalanir.

Sularin çogalmasiyla cosan Göksu Akdeniz’le bulusmak isterken; Kazalpa Çayi, Gödet Çayi’na inat sögüt dallariyla sevisircesine nazli nazli akmaya baslar.

Arilar ve kelebekler, kiraz dallarinda açan beyaz çiçeklere bir konup bir kaybolurken, dallar arasinda siçrayan serçeler, uzaklardaki kirmizi gelincikler ve papatyalara ulasmak için bir yaris içine girerler.

Karincalar, açtiklari uzun yollarda usanmadan bikmadan bir gün boyu gelir giderler. Koyun Yolu’ndan geçen koyunlarin arasindaki beyaz ve siyah beyaz renkli kuzularin meleyisleri, akasya agaçlarinda salkim saçak açan çiçeklerden gelen kokulara karisirlar.

Sar özü Baglari yesile bürünürken rengârenkteki ibibiklerin ötüsleri, etraftakilere bir mutluluk sarkisini çagristirir ve avcilar için uzaklardan gelen keklik seslerini duymak hiç zor degildir artik.

Akyokus’dan Konya’ya dogru siyah bir yilan gibi hareketsiz uzanan asfalt yolun iki tarafindaki ekinlerin renkleri, bakanlara çok içten bir huzur veren yesilden mora dönüsür.

Bahçelerde açan güllerin kokulari etrafa yayilirken, evlerde bahar temizligine baslanir; sobalar sökülür, halilar ve kilimler silkelenir ve evlerin dis cepheleri kireçle badanalari yapilir.

Farkli mahallelerde yasayanlar, Istasyon Caddesi’nde öbek öbek toplanarak kis yorgunlugunu çikarmak istercesine bir heyecan ve cosku içindedirler. Istasyonda ve Istasyon Parki’nda geç saatlere kadar kalarak sanki yillarin yarattigi bir hasreti gidermis olurlar.

Piknik için her zaman Çamlik öne çikar. Tespih taneleri gibi arkasi arkasina yola çikan araçlar, birbirlerini takip ederek Çamlikta son bulur. Yanan mangallarin dumanlarindan arinmak için Çam havasi saatlerce teneffüs edilir. Sohbet koyulasir. Çocuklarin istekleri ve yarattigi olumsuzluklar unutulur. Dinlenmis olarak gidilen Çamlik’dan gün batimi yorgun olarak dönülür.

Yazlik sinemalarda: yeni perdeler asilir, sandalyeler ve dis cepheler boyanir, filim afislerinin asilacagi panolar degistirilerek yaz aylarina hazirliklar yapilir.

Köylerden baharin ilk meyvesi olan çaglalar, kis aylarinin yüzlerini kavurdugu ve adeta kis uykusundan henüz uyanmamis köylüler tarafindan kamis seleler içersinde sebze pazarina getirilmeye baslanir.

Böylece her zaman, bahar aylarinda Karaman bir baska güzelligini, Karamanlilar ise bir baska mutlulugu yasarlar.